Alweer februari!

Whuut het is al weer februari en ik vind het helemáál niet leuk dat er blijkbaar ooit een einde aan deze fijne tijd komt (zeker als ik hoor hoe het weer nu in NL is).
Inmiddels ben ik al weer een maand aan het werk na mijn geweldige vakantiedagen. De sfeer zit er goed in op het werk en langzaam aan, komen de collega’s één voor één weer terug van vakantie. Volgens mij zijn ze er allemaal nu weer en hebben sommigen naast hun 3 weken vakantie er zelf 3 weken bij bedacht. Mijn stagebegeleider en de manager van de afdeling waar ik voor werk opende dan ook dit seizoen met de legendarische woorden: ‘2016, means no excuses any more’. En alhoewel er veel excuses zijn voor het niet afgekomen werk.. er wordt nu in ieder geval op geattendeerd. Daarnaast hebben we allemaal een agenda van de zaak gekregen (ja ja) zodat we de afspraken ook op kunnen schrijven. Veel van dit soort ‘normen’ zijn bij mij al bekend en zeker bij vorige werk-en-stageplekken.
De afgelopen weken heb ik veel meer rust bij het werk dat ik hier doe. Ik heb geaccepteerd dat de werkdruk die ik in Nederland ken niet altijd het zelfde is hier en dat (zeker bij de Xhosa cultuur) het gesprek en het samen zijn erg belangrijk is. Nou weten de meesten vrienden en familie van mij dat ik niet vies ben van een gesprekje, een leuk verhaal over mijn weekend of een grappige anekdote van een paar weken geleden, toch moest ik er veel aan wennen om veel te delen over zaken waar ik het anders niet met collega’s over zou hebben of er niet tijd voor wilde maken omdat na de koffiepauze er toch echt gewerkt moet worden. ‘Rients je bent altijd haastig’ werd vorige week tegen mij gezegd tussen neus en lippen door. Ben ik altijd haastig? Vroeg ik mijzelf af. Maar door op de manier hoe ik mij blijkbaar presenteer tijdens het werken (en hoe het mij in de Nederlandse stages en werkplekken erg is aangeleerd) is een manier van alertheid en presteren.
Ik ben nog steeds erg dankbaar dat ik deze ervaringen op mag doen en zeker de verschillende culturele aspecten die er bij komen kijken mag ontdekken. Deze ervaringen zijn goed voor mijn studie maar ook zeker voor mijn leven (aaaith.. dat klinkt wel heel erg reflecterend op wat ik doe) en toch merk ik het ;-). Haha.
Nu ik toch op het onderdeel reflecteren ben aangekomen. Eens in de tweeweken (soms zelfs vaker) hebben we supervisie, hierin wordt ook veel meer de diepgang opgezocht over hoe ik te werk ga en hoe de andere student van mijn studie hier te werk gaat en hoe we hier van leren. Nou ben ik niet de persoon die er op staat te springen om elke week goed te reflecteren op wat ik doe en er een prachtig verslag over te schrijven, toch helpt het wel om te zien waarom ik de dingen doe hoe ik ze doe.
Genoeg serieus gepraat nu! Bijna elke avond zit vol met leuke activiteiten, samen eten, Afrika ontdekken en niet te vergeten hiken en zwemmen (nog steeds mijn favoriete bezigheden). Ook ben ik veel te vinden op foodfestivals die echt AWESOME zijn! En ben ik afgelopen vrijdag (29-01-16) naar een concert van Mumford and Sons geweest! Een band waar ik al jaren fan van ben en opeens kon ik een ticket bemachtigen (voor echt een heel schappelijk prijsje ;-) ). En wat was het gaaf!
Op zaterdag 30 januari ben ik The J&B Met geweest. Een zeer luxueuze bijeenkomst dat bestond uit paardenraces, wedden, DJ’s, Livebands en veel te modieuze glamour outfits. En ECHT geweldig om eens onderdeel van te zijn. Gelukkig kon ik wat kleding lenen van vrienden hier en kon ik mij onder het rijke Afrika mengen.
Zoals ik deze blog begon: ‘het is alweer Februari’ en ik kan me niet voorstellen dat hier ooit weer een einde aankomt. Nou is het niet dat ik nooit meer terug wil naar Nederland, want ik zou zeer graag even een kijkje nemen bij mijn familie en vrienden, maar meer het idee dat ik op een zeer fijne plek ben terecht gekomen met geweldige mensen hier in Zuid-Afrika.
Nou is Zuid-Afrika niet de veiligste plek en is dit land misschien niet voor iedereen het Walhalla en is de regering corrupt en is het financiële systeem erg wankel hier, we wonen wel op misschien het mooiste stukje land ter wereld.
Afgelopen woensdag heb ik stamppot boerenkool gemaakt met een soort van nep rookworst maar ontzettend leuk om te doen en te delen met mijn Zuid-Afrikaanse vrienden die het nog nooit gehad hebben.
Ik heb u weekend en vertrek over 6 minuutjes naar Lions Head om een te hiken en de prachtige zonsondergang te zien!

Jullie horen weer snel van mij!
Cheers
Rients the dishes (mijn bijnaam hier).